Gleba

Wierzby preferują gleby obojętne i lekko kwaśne. W większości przypadków wolą glebę wilgotną, lub umiarkowanie wilgotną i żyzną. Na ogół jednak charakteryzują się dość dużą tolerancją wobec ziemi w jakiej przyjdzie im rosnąć. Warto natomiast podkreślić, że jest to roślina tolerancyjna również wobec okresowego zalewania, co nie jest zjawiskiem w świecie drzew bardzo częstym.

» zobacz więcej

Wierzbę można więc sadzić na glebach podmokłych, na terenach okresowo zalewnych, w miejscach z bardzo płytko zlokalizowanym zwierciadłem wód gruntowych.

» zwiń

Światło

Wierzby należą do roślin światłolubnych. Uprawiane na stanowiska zacienionych zazwyczaj rosną źle, są zdecydowanie bardziej podatne na choroby i na takich stanowiskach zdecydowanie łatwiej i częściej wypadają.

Nawożenie

Wierzby należą do roślin o przeciętnych wymaganiach nawozowych. Część z nich rośnie w warunkach naturalnych na stanowiskach ubogich w składniki pokarmowe. Nawozić należy je raczej umiarkowanie, a w uprawie gruntowej w ogrodzie nawożenia można w ogóle zaniechać. Stosując nawożenie mineralne należy raczej uważać, żeby nie zastosować zbyt dużych dawek nawozów.

» zobacz więcej

Zwłaszcza w uprawie pojemnikowej na balkonie i tarasie może to mieć katastrofalne wręcz skutki. Niewskazane jest również zbyt późne nawożenie jesienne nawozami zawierającymi azot, gdyż niepotrzebnie może pobudzić roślinę do rozwoju nowych pędów, które zostaną uszkodzone zimą.

» zwiń

Podlewanie

Gatunki wierzb różnią się dość znacznie jeśli chodzi o wymagania wodne. Są takie które bardzo łatwo jest przesuszyć na przykład wierzbę iwę (Salix caprea) ‘Klimarnock’, czy wierzbę nagrobną (Salix ×sepulcralis) ‘Chrysocoma’, ale są i takie, które dość dobrze znoszą niedobory wody na przykład wierzba płożąca odmiana srebrzysta (salix repens var. argentea).

» zobacz więcej

Generalnie można przyjąć, że wierzby preferują stanowiska wilgotne. W pierwszym sezonie po posadzeniu na miejsce stałe trzeba z cała pewnością pamiętać o systematycznym podlewaniu. W następnych latach podlewanie należy uzależnić od przebiegu pogody i charakteru gleby.

» zwiń

Szkodniki i choroby

Wierzby są lubiane nie tylko przez miłośników ogrodów mają swoich wiernych sympatyków także wśród szkodników i patogenów. Z punktu widzenia osób uprawiających je w ogrodzie lub w doniczce na tarasie można ograniczyć się do kilku najważniejszych.

» zobacz więcej

Najczęstszym problemem w uprawie wierzb jest inwazja przędziorków. Przędziorki to niewielkie pajęczaki zasiedlające zazwyczaj spodnią stronę liści. Żeby je zobaczyć trzeba użyć lupy. Ich namnażaniu sprzyja wysoka temperatura dlatego w praktyce w uprawie wierzby zaczynają być problemem dopiero w czerwcu. Żerują nakłuwając liść i wysysając z niego soki. W wyniku ich żerowania na liściu pojawiają się drobniutkie martwe punkciki. Martwych punkcików z czasem jest coraz więcej, aż liść zasycha i odpada. Po zauważeniu inwazji przędziorków należy udać się do sklepu ogrodniczego i zakupić stosowny preparat. Zwalczanie przędziorków nie należy do łatwych zadań. Oprysk należy wykonać starannie pokrywając dokładnie cała roślinę zwłaszcza spodnią stronę liści. Konieczne jest też powtórzenie zabiegu po 5-10 dniach. Warto stosować preparaty o działaniu systemicznym to znaczy wnikające do rośliny i zasysane przez szkodniki z sokami rośliny. Ma to szczególne znaczenie w przypadku wierzb z omszonymi liśćmi (na przykład wierzba wełnista, czy wierzba szwajcarska), gdyż kutner chroni szkodniki przed kontaktem z preparatem.

Na wierzbach często pojawiają się także mszyce. Mszyce to niewielkie owady. W odróżnieniu od przędziorków można je zaobserwować gołym okiem. Inwazja mszyc niejednokrotnie wygląda bardzo groźnie. Jednak z tego powodu bywa zwykle szybko zauważana i rzadko jest bagatelizowana. Natomiast zwalczanie mszyc nie nastręcza większych problemów. Sklepy Ogrodnicze oferują zazwyczaj wiele skutecznych środków przeciwko mszycom.

Najczęściej występującą na wierzbach chorobą jest rdza. Przy czym istnieje ogromne zróżnicowanie w odporności na rdzę pomiędzy poszczególnymi gatunkami wierzby. Do najodporniejszych na których w zasadzie rdza nie jest nigdy problemem należą wierzba całolistna (Salix integra) i wierzba płożąca (Salix repens), natomiast do najwrażliwszych należą wierzba wełnista (Salix lanata), wierzba szwajcarska (Salix helvetica) i wierzba iwa (Salix caprea). Pierwsze objawy pojawiają się w czerwcu w postaci żółto-pomarańczowego nalotu na spodniej stronie liści, Od górnej strony w miejscu nalotu pojawiają się w tym żółto zielone lub brązowe plamy. Porażone liście przedwcześnie opadają. W walce z rdzą wskazane jest dokładne wygrabienie opadłych liści, można również stosować biopreparaty. W przypadku bardzo intensywnych infekcji należy sięgnąć po ochronę chemiczną.

» zwiń